Bu yazı Alevilerin Sesi dergisinin 287. sayısında yayınlanmıştır.
Kanayan bir yaraya ne yaparsınız, öncelik tampon koyup kanamayı durdurmak gerekir, sonra dikiş pansuman ve tedavi sürecine geçersiniz. Peki, yüzyıllardır kanayan tarihsel yaraları ne yaparsınız. Hiç tedavi edilemeyen yaraları, dönemler değişse de bu topraklarda sürekli kanayan ve erklerin hiç tedavi etmeye niyetli olmadıkları yaraları ne yaparsınız?
Anlatırsınız, bir kez değil bin kez, sesiniz kısılıncaya kadar, nefesiniz tükenene kadar. Yaşananların ne bir ilk olduğunu ne de son olmayacağını ve bunun örgütlü bir kötülükle yapıldığını anlatırsınız, anlatmak zorundasınız. Çünkü ölenler ölmeden önce bu sorumluluğu size vermişlerdir. Ta ki siz ölene kadar anlatırsınız, adalet yerini bulana kadar, hakikat bütün insanlık tarafından öğrenilene kadar. Ki adalet-hakikat mahkemelerde değil toplumun vicdanında yerini bulana kadar devam edersiniz, etmelisiniz.
Yine öyle yaptık, katliamın 30. Yılına istinaden Avrupa Alevi Birlikleri Konfederasyonu’nun öncülük ettiği ve bütün Alevi derneklerinin destekleriyle uzun soluklu bir belgesel-arşiv çalışması yapıldı. Hakikati arayışımızda yeni bir yol, yeni bir tuğla oldu.
Mahkemelerde “tahrik” unsurlarından birisi olarak geçen biz Canşenliği Oyuncuları olarak, mahkemelerde savunmamızı yapmamıza izin vermeseler de, o günü anlatan belgesel ya da programlarda, tabiatıyla bizim arkadaşlarımız hep söz hakkı verdiler. Adeta Buruciye medresesinde yarım kalan oyunumuzu bitirmek ve çığlık çığlığa bağıra bilmek için;
“Hiç umut yok mu? Umut? Umut İnsanda!”
Kişisel olarak çağrıldığım ya da röportajım yapılan kaçıncı belgesel bilmiyorum ama yapılanların en kapsamlısı ve en önemlisi olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Dijital Kütüphane ayrı bir zenginlik, montaj ve kurgusu Ümit Kıvanç tarafından yapılan uzun ama uzun olduğu kadarda izleten ve sorgulayan, sorgulatan belgesel.
Sivas katliamı için yapılan son belgesel değildir mutlaka ama inanılmaz bir arşiv kütüphane çalışmasıyla bundan sonra belgesel-film ya da kitap yapacaklara katkı sunacağı kesindir. Bu konuda kitap-oyun yapmış (Yüzünü Yitiren Şehir) biri olarak tam beş saatten fazla süren belgeseli adeta soluksuz izledim ve kaçırdığım ya da atladığım birçok şeyle yüzleştim kendi adıma.
Sanırım; olayın tanıkları, sanıkları arka planda olanları ya da ne diyelim, kuklaların ipini tutanları çok rahatsız etti bu çalışma. Çünkü 18 Mayıs 2024 günü Ankara’da galası ya da lansmanı yapılan çalışmanın doğru dürüst haber olduğunu göremedik. Adeta yok sayıldı denebilir, sanki üç maymunu oynamaya devam ediyor çoğunluk. Çünkü kimse masum değil. Sivas’ta otelde katledilen 33 arkadaşımızın kanı-canı bütün toplumun hücrelerinde saklı “suç unsurunda” barınıyor ve bir yerlerden gelecek dürtülerle açığa çıkmayı bekliyor adeta.
Bütün finansını canların lokmalarıyla sağlayan, iki yıl süren devasa bir emekle ortaya çıkan dijital kütüphane ve belgesel kıymetli bir çalışma olarak tarihteki yerini alacak. Yapılan röportajların sansürsüz dijital platformlarda yayınlanması ayrı bir zenginlik olacak.
İsmini sayamayacağımız emekçi dostlara, canlara katkılarından dolayı çok teşekkür ederim ve eminim ki; “hakikat yolunda dara durmuşlara” önemli bir emanet teslim ettiler. Naçizane zerre kadar katkımız olduysa ne mutlu bize.
Umarım yazılacak kitap ve yapılacak film-belgesellerde, tıpkı “çok kötü bir şey oldu” gibi, bu toplumun gerçeklerle yani kendisiyle yüzleşmesini ve “suç” varsa “suçlu” ve onunda bir “ceza”sı mutlaka vardır, düşüncesini hiç ama hiç unutmadan “kanayan yaramız”ı anlatarak hakikatin ortaya çıkmasında bir zerre olma yolunu seçerler.
Haldun AÇIKSÖZLÜ
Oyuncu-Yazar
Canşenliği Oyuncuları
